Madrid (1964) / Mbretëresha Geraldinë: Më mungon çdo gjë e Shqipërisë, njerëzit, mikpritja, trimëria e saj…

Madrid (1964) / Mbretëresha Geraldinë: Më mungon çdo gjë e Shqipërisë, njerëzit, mikpritja, trimëria e saj…

Nga Aurenc Bebja*, Francë – 7 Gusht 2024

“Pueblo” ka botuar, të martën e 22 shtatorit 1964, në faqen n°10, intervistën ekskluzive me Mbretëreshën Geraldinë në Madrid, të cilën, Aurenc Bebja, nëpërmjet Blogut “Dars (Klos), Mat – Albania”, e ka sjellë për publikun shqiptar :

Mbretëresha Geraldinë nëpër rrugët e kryeqytetit

“Madridi do të jetë qyteti më i bukur në botë kur të përfundojë (së ndërtuari)”

Burimi : Pueblo, e martë, 22 shtator 1964, faqe n°10
Burimi : Pueblo, e martë, 22 shtator 1964, faqe n°10

Në orën njëmbëdhjetë të mëngjesit, mbretëresha Geraldinë e Shqipërisë vendosi personalisht një letër në kutinë postare të huaj të Pallatit të Komunikimit në Madrid. Letra i drejtohet të birit, Mbretit Leka.

Për këtë arsye, mbretëresha dëshironte të ishte ajo që do ta depozitonte letrën në kutinë postare. Siç bëjnë nënat në mbarë botën.

Mbretëresha Geraldinë hipi në makinën e saj dhe doli për të bërë pazar. Së pari, në një pastiçeri. Ajo bleu një gjysmë kilogram ëmbëlsira të shkëlqyera. Më pas, ajo mori për mëngjes një filxhan kafe të zezë, shumë të zezë.

— E dua Madridin — më thotë. Padyshim që kur të përfundojë do të jetë qyteti më i bukur në botë.

Nuk ka asnjë aluzion talljeje apo ironie në fjalët e saj. Mbretëresha thotë çdo gjë sinqerisht; Ajo ndjen admirim dhe dashuri të thellë ndaj Spanjës. Mes nesh, ajo ndjehet gati si në atdheun saj.

— Sapo bëra një turne në Kanë. Më parë kam vizituar Gjenevën dhe Korsikën, — thotë ajo sërish. Korsika më kujton shumë vendin tim, popullin tim.

Sytë, sytë e bukur të mbretëreshës Geraldinë bëhen të trishtuar. Ajo kujton atdheun e saj dhe kupton se jeton në mërgim, larg Shqipërisë së saj të dashur.

— Më mungon çdo gjë e Shqipërisë, — rrëfen ajo — njerëzit e saj, mikpritja e saj, trimëria e saj…

Mbretëresha Geraldinë prek me shumë delikatesë temën e djalit të saj Leka, mbretit më të gjatë në botë, njëzet e pesë vjeç dhe për të cilin e dëshirojnë shumë gra (vajza).

— Djali im ka një oborr admiruesesh, — shpjegon ajo — por kur vjen puna te martesa nuk do të ketë probleme. Kushtetuta e Shqipërisë është shumë moderne dhe nuk do të ketë asnjë pengesë që ai të martohet me asnjë vajzë, pa qenë nevoja që ajo të jetë me gjak mbretëror. Dhe sigurisht, do të jem unë, nëna e tij, ajo që do të mësoj së pari për intimitetin e tij sentimental.

Mbretëresha Geraldinë hyri në një librari. Ajo bleu “Kosherja e bletëve” të Camilo José Cela; “Librin e Zanave” të Arthur Rackhan; “Odisenë” dhe “Iliadën” të Homerit, dhe romane të tjera dhe disa revista mode.

— Dua të bëj vetëm disa dhurata, përveç faktit që më pëlqen shumë të lexoj — thotë mbretëresha. Tani për tani jam duke lexuar “Spektatorin” të (José) Ortega y Gasset. Dhe natën, unë lexoj romane trilluese.

Mbretëresha Geraldinë e Shqipërisë del nga libraria. Ajo futet në makinën e saj dhe shkon poshtë Paseo de la Castellana.

(SUNC.)

Burimi : Pueblo, e martë, 22 shtator 1964, faqe n°10
Burimi : Pueblo, e martë, 22 shtator 1964, faqe n°10
administrator

Related Articles