By Qendra Kombëtare e Librit dhe Leximit ka shpallur poeten Rita Petro fituese të titullit “Poeti Laureat”, në edicionin e tretë të këtij çmimi, i cili synon të kthehet në një traditë të qëndrueshme në jetën letrare shqiptare.
Juria, e kryesuar nga shkrimtari dhe studiuesi Primo Shllaku, e përzgjodhi Rita Petron për kontributin e saj të spikatur në fushën e poezisë. Titulli i jepet një shkrimtari për një mandat dyvjeçar, gjatë të cilit laureati pritet të zhvillojë veprimtari që nxisin komunikimin e drejtpërdrejtë të poezisë me publikun.
Duke argumentuar vendimin e jurisë, Primo Shllaku u shpreh se Rita Petro e nisi veprimtarinë e saj krijuese pas ndryshimeve të sistemeve dhe ka qenë ndër autorët më aktivë dhe prodhimtarë të kësaj periudhe. Sipas tij, ajo u shfaq në letërsi me krijime provokuese dhe u bë pjesë e një brezi që kërkonte ndjeshmëri dhe forma të reja shprehjeje poetike.
Një kriter i ri i vendosur këtë vit ishte që Poeti Laureat të ushtrojë veprimtarinë artistike brenda vendit, me synimin për të forcuar lidhjen e drejtpërdrejtë me lexuesit.
Gjatë ceremonisë së pranimit të çmimit, Rita Petro prezantoi për herë të parë një program konkret për afrimin e poezisë bashkëkohore me publikun. Ajo e cilësoi titullin “Poeti Laureat” jo si një vlerësim simbolik, por si një mision për të mbajtur gjallë poezinë, duke theksuar rëndësinë e punës me nxënësit dhe studentët.
Sipas Petros, poezia bashkëkohore ka nevojë të komunikojë me lexues të moshave të ndryshme, veçanërisht me të rinjtë, dhe nuk duhet parë si një formë elitare e artit. Ajo e përshkroi poezinë si një mjet të fuqishëm shprehjeje që mund të funksionojë në kontekste të ndryshme shoqërore, nga takimet letrare deri te protestat qytetare.
Poetja kërkoi gjithashtu bashkëpunim me shkolla, biblioteka dhe institucione kulturore në qytete të ndryshme të vendit, për të krijuar hapësira dialogu dhe projekte të hapura që i japin poezisë vendin e merituar në jetën publike.
Titulli “Poeti Laureat” ka origjinë që në Mesjetë, kur poetët më të talentuar kurorëzoheshin simbolikisht me dafina, dhe sot rikthehet si një formë vlerësimi dhe përgjegjësie për zhvillimin e poezisë bashkëkohore.
