By Në periudhën 11-31 korrik 1995, forcat serbe të Bosnjës vranë rreth 8400 burra dhe djem myslimanë në enklavën e Srebrenicës, që ishte caktuar si “vend i sigurt” nga Kombet e Bashkuara. Ishte data 9 korrik 1995, kur udhëheqësi serb, Radovan Karadziç, lëshoi një urdhër të ri për të pushtuar Srebrenicën dhe i hapi rrugën kësaj masakre.
Trupat serbe rrethuan enklavën dhe sulmuan paqeruajtësit holandezë, duke marrë peng 30 prej ushtarëve të tyre. Më 10 korrik nisën bombardimet e para në Srebrenicë. Pas kësaj nisi një konflikt edhe mes NATO-s dhe forcave serbe. Forcat holandeze kërcënuan serbët se do të goditeshin nga ajri nga NATO, nëse nuk tërhiqeshin deri në mëngjes.
Të nesërmen NATO ndërhyri dhe sulmoi tanket serbe jashtë Srebrenicës. Forcat serbe kërcënuan se do të rifillonin bombardimet dhe do të vrisnin pengjet holandeze. Goditjet ajrore u ndalën dhe në mbrëmjen e 11 korrikut, kur komandanti i serbëve të Bosnjës, gjenerali Ratko Mlladiç hyri në Srebrenicë.
Mbi 30 mijë refugjatë myslimanë u grumbulluan pranë bazës së paqeruajtësve holandezë në Potoçari, në veri të Srebrenicës, pasi serbët tashmë kishin marrë nën kontroll gjithë zonën sigurt. Rreth 15 mijë ushtarë dhe civilë myslimanë të Bosnjës u larguan natën nga Srebrenica duke u përpjekur të arrinin në territor të kontrolluar nga myslimanët. Shumë prej tyre vdiqën nga bombardimet dhe goditjet me snajperë.
Më pas, gjatë javës Srebrenica ra. Mbi 8000 burra dhe djem u vranë nga serbët e Bosnjës dhe u varrosën në varre gjigante. Edhe gjatë viteve të fundit janë gjetur varre masive në këtë zonë, por identifikimi i tyre mbetet shumë i vështirë për shkak se trupat i ishin dëmtuar tej mase nga ekskavatorët që i hidhnin në varre. Çdo vit më 11 korrik, eshtrat e atyre që identifikohen gjatë vitit të fundit varrosen në Qendrën përkujtimore të Potoçarit.
