By Ishte një surprizë…
Prej disa kohësh kisha përkthyer dramën me një akt dhe një monolog të mrekullueshëm shkruar nga poeti Jean Cocteau, një figurë madhore e poezisë, teatrit, filmit dhe pikturës franceze të shekulli XX. Dhe ja kur papritur, në internet, ndesha sopranon tonë të famshme Ermonela Jaho duke kënduar. Dhe u habita që nga soprano këndohej ajo pjesë teatrale me një gjetje të jashtëzakonshme.
Në historinë e saj kjo dramë është interpretuar nga aktore të shquara të teatrit botëror. Madje në një periudhë tepër të shkurtër në Tiranë është vënë në skenë dhe interpretuar nga Yllka Mujo.
E dëgjoja i mrekulluar Ermonelën, miken tonë të mrekullueshme, me atë zë melodioz e thellësisht dramatik ku zëri ndryshonte ngjyrë nga vetë thyerjet e atij personazhi të vetëm në skenë, një grua e pafat që i dashuri i kishte premtuar se do ta merrte ne telefon dhe në një pritje të gjatë, pas pesë vjetësh, më së fundi ai e merr në telefon. Por zëri i tij, fjalët (off) janë nje zhgënjim për të dhe asaj nuk i mbetet gjë tjetër… ç’mund të bëjë me atë fill telefoni ?…
Jean Cocteau
LA VOIX HUMAINE
Zëri njerëzor
Dramë me një akt
Alo! Alo! Alo!………. Zonjë, jemi disa bashkëbisedues në të njëjtën linjë, mbylleni……. Alo!………. Jeni me një të abonuar!…….. Oh!………… N’a lini tani…….. Por jo, nuk jeni të lidhur me doktor Shmid……… Është numri zero tetë dhe jo zero shtatë. Alo! Po kjo është për të qeshur… Më kërkojnë; s’dihet se kush. (Ajo e ul dorezën e telefonit. Ndërkohë që ka dorën mbi telefon, bie zilja.) Alo! Zonjë, po ç’mund të bëj? Ju jeni e pakëndëshme… Si, gabimi im: aspak! …….. Aspak! Alo?! Zonjushë!… Po i bien telefonit dhe nuk mund të flas, pasi ka shumë njerëz në linjë. Alo?… Thuaj zonjës ta mbyllë. (Ajo ul dorezën. Bie zilja). Alo! Je ti?………… Ti?…………. Po………… Dëgjoj jo mirë……. Ti je larg………. shumë larg. Alo! ……… Kjo është e tmerrshme………. Ka shumë njerëz në të njëjtën linjë………… Bjeri dhe njëherë. Alo! Bjeri dhe një herë. Të thashë. Kërkomë dhe njëherë…Edhe një herë! Oh, e tmerrshme. Ka shumë njerëz në linjë. Zonjë. Mbylleni. Po ua përsëris që nuk jam doktor Shmid………. Alo!……….. (Ajo ul dorezën e telefonit. Bie zilja.) Ah! Më së fundi……… Ti…………. Po………….. Shumë mirë…………… Alo! ………… Po………….. Eshtë vërtetë e mundimshme të të dëgjoj midis këtyre zërave…………… Po…………. jo……….. Eshtë një fat……….. Sapo hyra, ka dhjetë minuta………… Ti s’kishe telefonuar akoma?………… Ah!……….. Jo, jo…………. Darkën e hëngra jashtë…………Te Marta…………. Duhet të jetë ora njëmbëdhjetë e një çerek…………… Ti je në shtëpi?…………. Atëherë vështro akrepin e orës………….. Po, atë mendoja dhe unë…………… Po, i shtrenjti im…………. Mbrëmë? Mbrëmë rashë të flija menjëherë dhe meqë s’më zinte gjumi, mora një hape………….jo……………… vetëm një………… në orën nëntë………….. kisha pak dhimbje koke… por e kalova.
Marta erdhi. Drekën e kaluam bashkë. Bëra pazarin dhe u ktheva në shtëpi. Të gjitha letrat i vura në çantën e verdhë. Kam……….. Çfarë?…………. Shumë fort…………. të betohem……….. kam shumë kurajo….pastaj? Pastaj u vesha. Marta erdhi të më marrë dhe kaq…………. U ktheva nga ajo. Ajo ishte e mrekullueshme………… Shumë perfekte. Duket, por nuk është ashtu. Si gjithnjë, ti kishe të drejtë…………Fustani im rozë, me gëzof… …….. Kapelja e zezë…………… Po, ende e kam kapelen në kokë… jo, jo, nuk po pi duhan. Nuk piva veçse tre cigare………….. Nëse është e vërtetë……….. Po, po………… ti je xhentil………. Po ti, do kthehesh tani në shtëpi?…………… Ti ke qëndruar në shtëpi……………. Çfarë proçesi?……………….. Ah, po…………… Mos u lodh…………… Alo! Mos n’a ndërprisni……………. Alo! I dashur………… Nëse n’a shkëpusin, më njofto përsëri……….natyrisht…………. Alo! Jo…………….. këtu jam…çanta?……………. Letrat e tua dhe të miat… Merri kur të duash…….… Është pak e vështirë………….. E kuptoj………….. Ah, i dashur, mos më kërko ndjesë, kjo është e zakonshme, por jam unë që nuk jam në vete. …………. Je i sjellshëm, xhentil………… As unë… nuk e dija veten kaq të fortë………….. Nuk duhet të më admirosh… Po lëviz si një somnambul. Vishem, dal, kthehem në mënyrë mekanike. Ndoshta nesër do të jem më pak e zonja….. Ti?………… Jo, jo… unë s’po të qortoj aspak………… unë… po e lë…………… Si?…………….. Në mënyrë shumë të natyrshme…………….. Përkundrazi…………. po………… gjithnjë kishim rënë dakort që të vepronim hapur dhe unë do ta kisha parë si kriminale që ti të mos m’a thoje gjer në minutën e fundit. Tronditja do të ishte brutale, ndërkohë që tani pata kohë të mësohesha, të kuptoja………….. Ç’komedi………… Alo!…………….. Kush?………….. po të bëj komedi? Unë?…………….. Ti më njeh, unë jam e pa aftë ta mbaj në vetvete……….. Aspak. Aspak…………….. Shumë e qetë……………. Do ta dëgjosh………….. Të thashë, do ta dëgjosh…………… Besoj se nuk kam zërin e dikujt që fsheh diçka…………… Jo. Kam vendosur të kem kurajo dhe do ta kem… Më lejo……….. nuk ishte njëlloj………… mundet, por dyshuam shumë se do mund të kishim fatkeqësi, kështu ndodh, bijem gjithnjë se prapthi……….. Mos e tepro……………. Sidoqoftë, kam patur kohë të mësohem. Ti bëje kujdes të më përkëdhelje, të më vije në gjumë………… Dashuria jonë shkonte kundër shumë gjërave. Duhej rezistuar, të refuzoje pesë vjet lumturi ose të pranoje rreziqet. Asnjëherë nuk kam menduar që jeta do të shkonte mbarë. Po paguaj shtrenjtë një gëzim që s’ka të paguar….….. Alo!… që s’ka të paguar dhe nuk më vjen keq………… nuk-më-vjen-keq………. Ti…….. ti gabohesh……. .ti………… gabohesh. Kam… Alo!… Kam atë që meritoj. Desha të isha e çmëndur dhe të kisha një lumturi të jashtëzakonshme…i dashur………..dëgjo…ti…gabohesh…………. i dashur… lemë………… Alo!… Lemë të flas. Nuk po të akuzoj. Gjithë faji është imi. Po, po…………. A të kujtohet e djela e Versajës dhe e mesazhit urgjent në postë …………. .Ah!………… Po atëherë!… isha unë… unë që doja të vuaja, isha unë ajo që ta mbylla gojën, jam unë ajo që lë të flasësh kaq gjatë. Zakonisht ndërpritet pas tre minutave dhe jepet një numër i gabuar…………….. po, po……….. të dëgjoj më mirë se më parë, por telefoni yt ka rezonancë. Duket sikur nuk është telefoni yt………….. A e di, unë të shoh (ajo kërkon që ai ta marrê me mënd)…………… Cili shall?…………………. Shalli i kuq……….. Ah!……………. që varej anash… Ti ke mëngët e përveshura…dora jote e majtë? Doreza e telefonit. Dora tënde e djathtë? Stilografin. Ti vizaton mbi një letër thithëse profile, zemra, yje. Ti qesh! Nuk arrij ta kuptoj.………….. (me një xhest mekanik për të fshehur figurën)……………… Oh! Jo i dashuri im… veç mos më vështro……………. Frikë?……………. Jo, nuk do të kem frikë!…………….. akoma më keq…………….. Më së fundi nuk e kam zakon të flë vetëm………………… Po… po…………….. po, po… të premtoj……………..unë……………të premtoj…të premtoj………………… ti je xhentil………….. Nuk e di. E shmang që të shikohem. Nuk guxoj më të ndez dritën në banjë. Atje u gjeta ballë për ballë me një plakë…jo……….. jo! Një plakë e dobët me flokë të bardha dhe me shumë rrudha të vogla…………. Ti je i mirë…por, i dashuri im… një fytyrë e admirueshme është më keq se çdo gjë, kjo është për artistët…………Më mirë më pëlqente kur më thoje: vështromë me atë fytyrë të vockël e të keqe!………….. Po, zotëria im i shtrenjtë!……………… Bëja shaka… ………. Ti s’merr vesh… Lumturisht që ti je i ngathët dhe më do. Po të mos më doje dhe nëse do të ishe i shkathët, telefoni do të bëhej një armë e tmerrshme… Një armë që nuk lë gjurmë, që nuk bën zhurmë……………. Unë e keqe?………………. Alo!…………….. Alo! Alo!……………………. Alo, i dashur…………… Ku je?……………….. Alo! Alo! Zonjushe! (Ajo i bie numrit sërrish) Alo! Zonjushe! U ndërpremë! (Ajo ul dorezën. Heshtje. E ngre sërish). Alo! (Zilja bie). Alo! Alo! (Zilja vazhdon të bjerë). Alo! Je ti?…………….. Por… jo, zonjushe!… Më ndërprenë!………………. nuk e di……………… domethënë………….. po………… prisni… Otëij 07, presje, 7. Alo!… Nuk është linja e lirë?… Alo! Zonjushe, ai po më kërkon sërish!… Mirë. (Ajo ul dorezën. Bie zilja e telefonit). Alo! Alo! 04 presje? Jo, 6 por 7. 04 ! (Ajo i bie ziles). Alo, zonjushe! Gabohen, më japin numrin me presje 6. Unë kërkoj presje 7. 04 presje 7, Otëij. (Ajo pret) Alo! Otëij 04 presje 7? Ah! Po… Je ti Zhozef…………. Jam zonja…. N’a ndërprenë me Zotin…………… Nuk është atje?… po………….po………….. nuk kthehet sonte…………….. Vërtet jam budallaqe. Zotëria më telefononte nga një restorant. U ndërpremë dhe…dhe unë kërkoj numrin e tij………… Më fal Zhozef……… Faleminderit……….. Shumë faleminderit…………. Natën e mirë Zhozef… (Ajo ul dorezën dhe e ndjen veten keq. Bie zilja). Alo! Ah i dashur, je ti?………….. U ndërpremë… Jo, jo, po prisja. Zilja binte, unë e ngreja dhe askush nuk ishte në telefon….
Padyshim… Sigurisht……… Të vjen gjumë……….. Sa i mirë je që telefonove………… Shumë i mirë (Ajo qan)……….. (Heshtje)…………. Jo, jam këtu………… Çfarë………….. Më fal………….. Është absurde………… Asgjë, asnjë…………. Jo, s’kam asgjë………… Të betohem që s’kam asgjë………… Njëlloj……….. Aspak. Gabohesh………… Njëlloj si më parë……….. Veçse ti e kupton, ne flasim, flasim, dhe nuk mendojmë se duhet të mbyllim telefonat, të biem në boshllëk, në errësirë………… atëherë… (Ajo qan)……………. Dëgjo i dashuri im. Unë s’të kam gënjyer kurrë………… Po, e di, të besoj, jam i bindur për këtë………. jo, nuk është kjo………… Kjo, sepse sapo të gënjeva… Tani , sapo… tani në telefon, s’ka një çerek ore, gënjeva. E di se nuk kam asnjë fat të pres, por të gënjesh, nuk të sjell fat dhe mua nuk më pëlqen të gënjej, nuk mundem, nuk dua të të gënjej qoftë dhe për të mirën tënde…. Oh, nuk është e rëndë i dashur, mos ki frikë…………. Të gënjeja vetëm duke të përshkruar veshjen time dhe duke të thënë se kisha ngrënë darkë te Marta…………. Jo, nuk isha atje për darkë dhe nuk kam veshur fustanin rozë. Kam një pallto mbi këmishë meqë duhej të prisja telefonatën tënde, meqë duhej ti kisha sytë nga telefoni, të ulesha, të ngrihesha, të ecja sa andej-këndej, unë po çmëndesha… u çmënda! Atëherë hodha pallton dhe shkova të dilja, të merrja një taksi, të më sillte para dritareve të tua, të prisja…………. E pra! Të prisja, të prisja s’di çfarë ………….. Ti ke të drejtë………….. Po… Po të dëgjoj……….. Do të jem e urtë…………. Të dëgjoj………….. Do të të përgjigjem për gjithçka, të betohem……….. këtu… s’kam ngrënë asgjë…………… Nuk mundja………… Isha shumë e sëmurë………… Dje në mbrëmje doja të merrja një hape për të fjetur, thashë se po merrja më shumë, kështu do të flija më mirë dhe po qe se do ti merrja të gjitha hapet do të flija pa parë ëndrra, pa mundur të zgjohem, do të vdisja… (Ajo qan)………… Mora dymbëdhjetë…………… në ujë të ngrohtë…………. u shëmba njëherësh. Dhe pata një ëndërr. Endërrova atë që është në realitet. U zgjova papritur duke u hedhur përpjetë, tepër e kënaqur, sepse ishte ëndërr dhe kur mësova se ishte e vërtetë, se isha e vetme, se nuk e kisha kokën time pështur në qafën dhe supin tënd, midis këmbëve të tua, ndjeva se nuk mund, nuk mund të jetoja………………. e lehtë, e lehtë dhe e ftohtë, dhe nuk e ndjeja më zëmrën time të rrihte. Dhe vdekja donte kohë të vinte, e meqë kisha një ankth të tmerrshëm, pas një ore…. i telefonova Martës. Nuk kisha kurajo të vdisja vetëm………….. I dashur…………. I dashur…………….. Ishte ora katër e mëngjesit. Ajo mbërriti me doktorin që banonte në pallatin e saj. Kisha temperaturë. Më shumë se 40°C. Me sa duket është shumë vështirë të helmosh veten dhe se gjithnjë gabohesh me dozën. Doktori bëri një recetë dhe Marta qëndroi me mua gjer këtë mbrëmje. E luta të ikte pasi ti u kishe thënë se do të telefonoje dhe një herë të fundit dhe kishe frikë se do më pengonin të flisja………….. Shumë, shumë mirë……………. Aspak…………… Po, është e vërtetë…………… Vetëm pak ethe…………….. 38°3C…………… ishte irrituese…………… Mos u shqetëso………………. Gjithnjë gjërat nuk i bëj mirë. Isha betuar që të mos të krijoja kokëçarje, të të lija të qetë, të tët hem mirupafshim sikur do të takoheshim të nesërmen. Diçka idiote… Po, po, idiote…Ajo që është e vështirë, është të shkëputesh, të bësh zinë… (Ajo qan)… Alo!… Kujtova se u ndërpremë… Ti je i mirë i dashur… I mjeri im i dashur që të bëj të vuash… Po, fol, fol, thuaj ç’të duash… Vuaja se doja të shtrihesha në tokë, por mjafton që ti të flasësh, që unë të ndihem mirë, që të mbyll sytë. E di, disa herë kur flinim dhe kur kisha kokën time të vogël në vendin e vet të vogël, me veshin mbi gjoks dhe ti flisje, dëgjoja zërin tënd, po atë zë si këtë mbrëmje në telefon… I poshtër?… Jam unë ajo që jam e poshtër. Isha betuar… unë… p.sh. Ti që… ti… ti që më ke dhënë gjithnjë veçse lumturi… Po, unë i shtrenjti im, po e përsëris, nuk është e njëjta gjë. Pasi unë e dija… unë e dija…prisja atë që dhe erdhi. Ndërkohë që shumë gra imagjinojnë të kalojnë jetën e tyre pranë burrit që duan dhe që e mësojnë ndarjen pa asnjë parapërgatitje – E dija… Edhe pse nuk të kam thënë asnjëherë, tek dyqani i kapeleve pashë fotografinë e saj… Në tavolinë, të hapur plotësisht në faqen e duhur… ishte njerëzore ose më tepër femërore… Pasi nuk doja ta prishja atmosferën e javëve tona të fundit… jo. Ishte e natyrshme… Mos më bëj më të mirë se sa jam…. Alo! Dëgjoj muzikë!…. Thashë se dëgjoj muzikë… Eh, ti duhej ti bije murit dhe ti pengoje fqinjët (de jouer au gramaphone) të vinin gramafonin në orë të tilla… E kanë bërë zakon të keq, pasi ti kurrë nuk rrije në apartamentin tënd. Eshtë e panevojshme. Për më tepër, doktori i Martës do të vijë sërish nesër…. Jo, jo, i dashur. Eshtë një doktor shumë i mirë dhe nuk duhet ta fyej duke sjellë një doktor tjetër… Mos ki merak… Sigurisht… Po…Ajo do të njoftojë… E kuptoj… e kuptoj…. Kësaj rradhe jam e zonja, shumë e zonja… Çfarë?… Oh, po, njëmijë herë më mirë. Po të mos kishe marrë në telefon do të kisha vdekur… Jo… Prit, prit…. Të gjejmë një mënyrë (Ajo bën shkuarje-ardhje dhe dhimbja e tij e bën të rënkojë …………….. Më fal. E di që kjo skenë është e padurueshme dhe që ti ke shumë durim, por kuptomë, unë vuaj; vuaj. Ky fill telefoni është e vetmja gjë që na mban ende të lidhur… Parmbrëmë? Fjeta. U shtriva bashkë me telefonin………… Jo, jo… Në shtratin tim……………… Po. E di, kam parë një mori ëndrrash. Dhe kjo telefonatë ishte një goditje e vërtetë për ne dhe unë rashë, ose më mirë një qafë, një qafë që e përdredhim ose isha në fund të një deti që ngjante me apartamentin e tij dhe isha e lidhur me ty përmes një tubi skafandri dhe të lutesha që të mos e prisje tubin – në fakt, po ti tregosh, këto janë ëndrra idiote; ato përjetoheshin vetëm në gjumë dhe kjo ishte e tmerrshme…………… Sepse ti më flet. Ëndrra ime nuk është dhe aq idiote. Po ta ndërpresësh, ti pret tubin……………… kuptohet dashuria ime; kam fjetur. Fjeta sepse ishte hera e parë. Doktori e tha: është një intoksikim. Natën e parë ti flë. Pastaj dhimbja bëhet e kënaqêshme, ajo është diçka e re dhe ti e duron. Ajo që nuk durohet është nata e dytë; edhe e treta, kjo mbrëmje, dhe ditët që vijnë, o Zot, për të bërë çfarë në fund të fundit?…………… Jo, nuk kam ethe, aspak: e di mirë…………. Meqë është e pazgjidh shme, do të ishte mire të kisha kurajon të gënjeja…………dhe………… Dhe duke pranuar se flë, pas gjumit ka ëndrra dhe zgjim, të hash, të ngrihesh, të lahesh, të dalësh e të shkosh ku?… Oh, i dashuri im, kurrë s’kam patur gjë tjetër veç teje…………… Më fal! Kuptohet, isha gjithnjë e zënë. E zënë me ty, për ty…………….. Marta jetën e saj e ka organizuar……………. Njëlloj si ti kërkoje një peshku se si mund të jetonte pa ujë……………… Po ta përsëris që s’kam nevojë për asnjeri……………. Dëfrime! Po të pohoj një diçka që s’është shumë poetike, por që është e vërtetë. Që nga ajo e djelë në mbrëmje, unë jam zbavitur veçse një herë, tek dentisti, kur ai preku nervin…………… Vetëm………….. Vetëm………….. Ja ku u bënë dy ditë pa dalë nga paradhoma…………….. Doja ta thërrisja, ta përkëdhelja. Por ai refuzonte dhe nuk donte ta preknin. Edhe pak do më kafshonte………….. Po, mua…………. Ngre buzët dhe hungërin. Të siguroj se është bërë një qen tjetër. Më bën të kem frikë………………. te Marta? Po ta përsëris se nuk mund ti afrohesh. Marta mezi e nxorri me njëmijë halle. Nuk e linte të hapte portën……………….. Është më i kujdesshëm. Të betohem që më bën të kem frikë. Nuk ha, nuk lëviz. Edhe kur më shikon, më ngjeth mishtë……………. Si ta di? Ndoshta ai mendon se të kam bërë keq…………… E gjora kafshë……………. Nuk kam pse ti zemërohem. E kuptoj mirë. Ai të do. Ai e shikon se ti nuk vjen këtu. Beson se kjo është për fajin tim…………… Përpiqu të dërgosh Zhozefin………….. Besoj se ai do ta ndjekë pas Zhozefin…………. Oh! Unë…………. Ca më shumë apo ca më pak…………. Ai nuk më adhuronte aspak. Dhe ja prova!… …………… Dukej ndoshta ashtu…por të betohem se nuk duhet ta prek…………… Nëse ti nuk do ta marrësh, do ta çoj atje ku mbledhin qentë e tjerë. Nuk duhet që ky qen të sëmuret dhe të bëhet i keq…………… Nëse do të jetë te ty, ai s’do të kafshojë njeri. Ai do ti dojë ato që do të duash…………… Në fund doja të të thoja: ai do ti dojë njerëzit me të cilët ti do të jetosh……………. Po, i shtrenjti im. Kuptohet: sigurisht është një qen. Pavarësisht nga inteligjenca e tij, ai s’mund ta marrë me mënd…………….. nuk kisha siklet para tij. Një Zot e di se çfarë ka parë!……………….. Ndoshta nuk më njeh…ndoshta e kam bërë të më ketë frikë………………. Asnjëherë nuk do ta dimë…………… Përkundrazi………… Të kujtohet Zhana mbrëmjen kur e njoftova se biri i saj ishte vrarë. Ishte e zbehtë dhe shumë e vogël – e pra ajo – u kuq e tëra dhe u bë e madhe…………….. Një grua e madhe, e përskuqur; ajo i binte murit me kokë dhe duart i zgjaste nga të katër anët; hija e saj e mbushte dhomën dhe të kallte frikë………… të kallte frikën…………… Të kërkoj të falur! Pikërisht bushtra e saj. Ajo fshihej nën komodinë dhe lehte sikur të ishte pas ndonjë kafshë……………… Nuk e di i shtrenjti im. Si ta dija? Nuk jemi më vetvetja. M’u desh të bëja gjëra të tmerrëshme. Imagjino, i grisa menjëherë dhe pa e kuptuar gjithë tufën e fotografive të mia si dhe zarfin e fotografit. Edhe për një burrë kjo do të ishte e vështirë………… Edhe patentën…………….. Çfarë?………….. Jo, sepse nuk kam më nevojë për patentë……………. Nuk është ndonjë humbje e madhe. Isha për të qarë hallin……………… Kurrë! Pata fatin të të takoja në udhëtim e sipër…. Tani, po të udhëtoja, mund të kem fatin e keq të të takoj……………..Mos këmbëngul…………. Më lër………….. Alo! Alo! Zonjë, largohu nga linja. Kjo është një linjë abonentësh. Alo! Por jo zonjë….……. Zonjë, ne nuk jemi nga ata njerëz që kërkojnë të duken interesantë. Do bënit mirë të largoheshit nga linja…………… Nëse ju duket qesharake atëherë mos e humbni kohën dhe mbylleni!……………. Oh!…………………. I shtrenjti im ! Mos u zemëro………….. Më së fundi…. jo, jo. Kësaj rradhe jam unë ajo. Prekja receptorin. Ajo e mbylli. E mbylli menjëherë, pasi tha këtë frazë të tmerrëshme…………… Alo !…………….. Ti dukesh i tronditur… po, ti je i tronditur për shkak të asaj që sapo dëgjove, e njoh zërin tënd……….. Ti je tronditur……………… Unë…. oh, i dashuri im, kjo grua duhej të vuante dhe ajo nuk të njeh. Ajo pandeh se ti je si gjithë burrat e tjerë…………… Por jo, i shtrenjti im. Nuk është aspak njëlloj……………… Çfarë keqardhje?…………….. Alo!……………. më lër, më lër. Mos mendo më për këtë budallallëk. Ka mbaruar………………. Sa naiv që je!…. Kush?……………… Kushdo qoftë. Pardje takova personin me emrin që i fillon me S….Me gërmën S- B.S.- po, Henri Martin………………. Ajo më pyeti nëse ti ke ndonjë vëlla dhe nëse është ai për të cilin thonë se do të martohet……………..Ç’të të them se çfarë është për mua ?………………… E vërteta………….. Një lloj ngushëllimi………….. Po ta pohoj se nuk ka zgjatur shumë. Të thashë se kisha njerëz në shtëpi…………..Mos kërko qiqra në hell, është tepër e thjeshtë. Njerëzit i urrejnë ata që i braktisin…dhe ca nga ca unë i kam braktisur të gjithë… ……. unë nuk doja të humbja as dhe një minutë nga koha jonë………….. As që dua t’ia dij. Të thonë ç’të duan………….. Duhet të jesh i drejtë. Gjëndja jonë është e pashpjegueshme për të tjerët……………. Për njerëzit……………… Për njerëzit, ose duhemi ose urrehemi. Ndarjet janë ndarje. Ata i shohin gjërat përciptas. Ti s’mund t’i bësh asnjëherë që të kuptojnë……….Ti……….. ti s’do të arrish asnjëherë që ata t’i kuptojmë disa gjëra………. Gjëja më e mirë është të bësh si unë dhe të tallesh…………. Plotësisht (Ajo lëshon një klithmë dhimbjeje të shurdhët). Ah!… Asgjë. Po flas, po flas; kujtoj se ne flasim si zakonisht dhe pastaj papritur e vërteta më rivjen…………… (Lotë)……….. Përse të kesh iluzione?…………….. Po………… po…………… Jo!… Atëherë takoheshim. Mund të humbisnim toruan, të harronim premtimet, të rrezikonim të pamundurën, të bindnim ata që adhuronim, duke i përqafuar, duke u kapur pas tyre. Një vështrim mund të ndryshonte gjithçka. Por me një aparat të tillë, ajo ka mbaruar, ka mbaruar……………. Ji i qetë. Nuk tentojmë të vrasim veten dy herë…………… Ndoshta që të mund të flemë……………Nuk do arrija të bleja një revolver. Ti nuk më imagjinon me një revolver………… I adhuruari im i mjerë. Ku ti gjeja forcat që të sajoja një gënjeshtër. ……………… Asnjë……… Do të duhej të kisha forca. Ka rrethana kur gënjeshtra është e dobishme. Ti, po të më gënjeje për ta bërë ndarjen më pak të dhembshme………….. Nuk po them se gënjen. Por them: po të gënjeje dhe unë do ta dija. Po, p.sh. sikur të mos ishe në shtëpi do të më thoje……………. Jo, jo, i shtrenjti im! Dëgjo!……………. Të besoj………….. S’doja të thoja se nuk të besoja………….. Përse zemërohesh?…………… Po, zëri yt më tingëllon keq. Po thoja thjesht se nëse ti më tradhëtoje pa dashur dhe unë e pikasja këtë, për ty do të kisha veçse më shumë dhemshuri ……………… Alo! ………………. Alo!……………. Alo!………….. (Ajo mbyll telefonin duke folur me zë të ulët dhe shumë shpejt). O Zot, bëj që të më telefonojë sërish. O Zot! Bëje të më telefonojë përsëri. Bëje o Zot! (Bie zilja dhe ajo ngre receptorin)… U ndërpremë. Po të thoja se nëse ti më gënjeje nga mirësia dhe unë të pikasja, do të kisha veçse dhëmbshuri për ty……………………. Sigurisht……………. Ti je i çmendur!……………. Dashuria ime……………. Dashuria ime e shtrenjtë………….. (Ajo rrotullon fillin e telefonit rreth qafës)……………….. E di mirë që duhet, por është e tmerrshme…. ……….. Kurrë s’do kisha këtë kurajo………………. Po. Kam iluzionin të jemi njëri kundër tjetrit dhe papritur bëhemi të largët në një qytet ku mes nesh ka tashmë dhe bodrume, kanale nëntokësore, gjithçka e një qyteti………….. Të kujtohet Ivona që pyeste se si zëri mund të kalojë përmes spirales së fillit? Fillin e telefonit e kam rreth qafës. Kam zërin rreth qafës time…………….. Do të duhej që posta të n’a ndërpriste rastësisht…………………… Oh! I shtrenjti im! Si mund të mendosh që unë mendoj një gjë kaq të shëmtuar. E di mirë që ky operacion është shumë më mizor të bëhej nga ana jote, jo nga ana ime………… jo……. jo, jo………. Në Marsejë?…………… Dëgjo i dashur, meqë pasnesër në mbrëmje do të jesh në Marsejë, do doja……. në fakt do të doja………….. Do të doja që të mos shkosh në hotelin që ne shkonim zakonisht. Ti nuk më zemërohesh?………………. Sepse gjërat që nuk i imagjinoj, nuk ekzistojnë, ose ato ekzistojnë në një vend tepër të vagët dhe që të dhemb më pak…………….. e kupton?……………. Faleminderit……………. Faleminderit! Ti je i mirë! Të dua! (Ajo ngrihet dhe shkon drejt shtratit duke shtrënguar aparatin në dorë) Ja pra…. ja…………. doja të thoja në mënyrë mekanike «së shpejti»……………. Nuk dyshoj për këtë……………. Nuk i duhet kurrë………………. Oh!?………………. kështu është më mirë. Shumë më mirë…………….. (Ajo shtrihet mbi shtrat dhe shtrëngon aparatin që mban në krahë). I shtrenjti im…………….. i shtrenjti im i bukur!…………………………… Jam e fortë. Nxito…. Ndërprite! Ndërprite shpejt! Të dua, të dua, të dua, të dua…………………………… (Receptori bije në tokë).
Mbyllet perdja.
