By E ardhmja na rezervon gjithnjë surpriza. Herë të këndshme e here të hidhura, sa herë tundohem të zbërthej se çfarë fsheh pritja e së nesermes, ndermend më vjen rasti i kapitetin tonë të kombëtarës, se si e ardhmja me peshen e saj të rënde siç është pritja, e shperbleu Berat Gjimshitin.
Po si?
Videoja e njohur e vitit 2016 kur ai largohej me çantë në kurriz, me mendime që nuk ia fshihnin zhgënjimin në fytyrë për arsyen që nuk e kishin grumbulluar për Europianin, sepse kështu vendosi De Biazi asokohe, ka emocionuar secilin prej nesh…
Më vonë jam menduar se çfarë do të bëja unë, apo secili nga ne nëse do të kish qënë në vendin e tij?
Berati, vendosi të qëndrojë pasi nuk u grumbullua.
Heshti!
Nuk fajësoi asnjeri, nuk iu hakërrua askujt e mbi të gjitha nuk u viktimizua.
Vijoi…
Priti…
“Zoti ka planet e tij”-tha në një nga intervistat e asaj kohe. E, në fakt, pati të drejtë.
Fati e kish lënë në pritje që ai të ishte gati.
Sot është kapiteni i kombëtares, e veç kësaj, një mbrojtës profesionist, një djalë i pjekur, që nuk nxitohet, rrezaton qetësi e mbi të gjitha bashkon ekipin.
Dje, pas neshjes me Kroacinë, në perfundim të saj përshendeti sjelljen e tifozëve ndaj Hysajt, vlerësoi lojën e tij, sipas tij, të vështirë, pas kryqëzimit që bënë rrjetet sociale…
Prej kohësh një djalosh i tillë, i ka munguar modelit për të rinjtë e Shqipërisë.
Historia e tij është frymëzim për këdo që përpiqet për ëndrrat e veta por edhe shembull sesi jo çdo herë rrethanat favorizojnë, por nuk duhet hequr dorë.
Gjimshiti nuk e dinte çfarë e ardhmja i kishte rezervuar por ka ditur të presë, nuk u nxitua, por u bë gati për kur të vinte momenti i tij.
E sot momenti i tij ka ardhur pikërisht kur ai ishte gati.
Talenti dhurohet, ndërsa puna, përpjekja, edukata e disiplina të diferencon mes dhjetra të talentuarve.
