By (Muralja që kam paraqitur mban mbishkrimin: “Të japim më tepër për avantazhet e trajtimit socialist përmes përpjekjeve të shtuara”)
Nga Nador Bakalli
Kam vite që vëzhgoj me kureshtje të madhe progagandën vizive të Koresë së Veriut. Kam vënë re, se ajo merr dy trajta kryesore, herë është motivuese dhe herë është triumfuese. Zakonisht, propaganda motivuese realizohet nëpërmjet individëve, ku paraqiten me entuziazëm të madh apo në kushtet e sakrificës.
Ata zakonisht vizualizohen në disproporcion me njerëzit apo objektet që i rrethojnë. I vizatojnë bajagi të mëdhenj, me uniformë të rregullt dhe buzagaz. Shembuj ka plot.
Shohim punëtorë entuziastë me të mbjella apo arka me prodhime të bollshme në duar, shohim agronomët midis të mbjellave e bagëtive, shohim liderin suprem që rrethohet nga fëmijët e kështu me radhë. Shohim edhe mjekë apo infermierë që reflektojnë konformizëm dhe sakrificë në kushtet më të vështira. Duke e ditur gjendjen falimentare të sistemit, makineria propagandistike koreno-veriore inkurajon sakrificat dhe bojatisja duhet t’i glorifikojë ato me sa mundet.
Dielli I Lindjes nuk duhet sbehur kurrë!
(Muralja që kam paraqitur mban mbishkrimin: “Të japim më tepër për avantazhet e trajtimit socialist përmes përpjekjeve të shtuara”) Déjà vu tek matja e tensionit në dëborë…
Thënë troc, matja e tensionit të nënës së mbledhur nga I ftohti në dëborë nuk është dëshmi e përkushtimit të mjekut, përkundrazi, është klithmë e gjendjes falimentare ku ka përfunduar sistemi shëndetsor. Ajo është thjeshtë një montim propagandistik I narrativës së realizmit socialist të tipit “Shqipëria buzëqesh”, ku mjeku poshtërohet dhe pozicionohet sipas skenarit, I veshur me uniformë të rregullt dhe, me demek, I pa vetdijshëm se me të po luhet një film!
Ndërkohë që znj. Ministre paraqiste propagandën e radhës mbi “sakrificën” si sukses të sistemit, një e moshuar vdiq sepse krahët e burrave nuk mundën të shtynin dot makinën që po e transportonte në spital përtej bllokadës së dëborës. Kaq!
