By Nga Astrit Veliaj
11 dhjetori 2021 do jetë një ditë e madhe në historinë tonë kombëtare. Dhjetëra mijëra misionarë të demokracisë do nisen nga të katër anët e Shqipërisë, për të flakur nga jeta partiake autokracinë dhe hedhur bazat e garës dhe lirisë. I pari midis të barabartëve, si një lider që prin drejt modernizimit qëndron intelektuali erudit dhe shtetari i arritjeve të mëdha politike, Prof. Dr. Sali Berisha. Kjo ngjall shpresë se ky ndryshim do jetë një pikë kthese në jetën tonë shoqërore.
Lidershipi kërkon pjekuri, vizion dhe guxim. Këto tipare po i rikthehen Partisë Demokratike. Përvoja e së shkuarës vjen si rrugëzgjidhje për të ardhmen, njeriu i lirisë vjen si çlirues i politikës dhe shoqërisë, mangësitë vijnë si udhërrëfyese për shmangien e gabimeve, bardhësia e moshës si përbashkuese dhe shëruese e sëmundjeve të kohës, mendësia e fitimtarit dhe profesionalizmi si shtytëse kombëtare drejt ekselencës në çdo fushë.
Mbi udhëheqjen e Sali Berishës mund të flitet gjatë, por sot vlen të theksohet se i dha këtij kombi liri dhe njerëzit u pasuruan si asnjëherë në histori. Ky është një fakt i padiskutueshëm i trashëgimisë së tij politike. Mesatarja e rritjes së Prodhimit të Brendshëm Bruto (sipas të dhënave të BB) në periudhën 2005-2013 ishte 4.2 %, shumë mbi mesataren rajonale, një ndër 2 vendet e para në Ballkan, ndërkohë që mesatarja e kësaj rritjeje në periudhën 2013-2020 ra në 2.3 %, nën mesataren rajonale, në një të tretën e vendeve të fundit të zonës tonë. Diferenca është e qartë.
Mbas një stanjacioni na duhet relansimi ekonomik, mbas papunësisë dhe emigrimit masiv na duhet kthimi i shpresës tek Shqipëria, mbas një periudhe të errët të mungesës së demokracisë na duhet drita e lirisë, mbas degradimit moral na duhet kthimi tek vlerat e shenjta të familjes dhe traditës, tek dashuria e pastër për vendin tonë. Ndryshimi nuk arrihet me kritika, por me përfshirje në fushëbetejë. Siç do thoshte Theodore Roosevelt-i: ‘nuk ka rëndësi kritiku, që tregon se si një njeri i fortë pengohet apo se si gjërat mund të ishin bërë më mirë.
Merita i takon atij që është në arenë, i mbuluar nga pluhuri, djersa dhe gjaku, që përpiqet trimërisht, gabon e përpiqet sërisht, i përkushtohet një kauze të denjë dhe njeh triumfin e arritjeve të mëdha, jo atyre shpirtrave të ftohtë e të ndrojtur, që nuk njohin as fitoren dhe as humbjen’.
Kështu më 11 dhjetor, në Arenën Kombëtare, të shkruajmë një faqe e re të historisë politike shqiptare. Mbas këtij momenti asgjë nuk do jetë si më parë.
