By 
Ilir Puka është nga Shkodra me të cilin patëm kënaqësinë të ndanim pak kohë me të. I qetë, i sinqertë dhe shumë babaxhan, u tregua mjaft korrekt me orarin e takimit tone, madje më shumë se ne. Iliri njihet në komunitetin shqiptar për shumë cilësi.
Ai është pjesë e këtij komuniteti prej 6 vitesh, pothuaj prej fillimeve të tij në Monteal të Kanadasë. I është bashkëngjitur këtij grupimi për shumë arsye. Ilirin e gjejmë vullnetar duke ndihmuar familjet e reja të cilët emigrojnë në këtë vend, për këtë z. Puka ka mjaft merita sepse edhe vetë Bashkësia Shqiptare e Montealit i ka akorduar një meritë duke e certifikuar më “Mirënjohje”. Gjithashtu ai ka qenë dhe është një prej donatorëve të shkollës shqipe “Nënë Tereza”.
Puka është njeri me shpirt artistik, ai është një instrumentist mjaft i njohur në komunitet dhe për këtë ai ka dëshmuar pjesëmarrje në mjaft aktivitete kulturore edhe jashtë Montrealit. I diplomuar në “Akademinë e Arteve të Bukura” në Tiranë, emigrimi nuk ia ka ndaluar asnjëherë të shprehë talentin e tij për muzikën, kompozicionin apo edhe në këngë. Gjithashtu z. Puka ka mjaft aktivitete në bashkëpunime me emra të njohur të muzikës shqiptare të cilët kanë qenë të ftuar në Diasporë për aktivitete me karakter kombëtar. Ai madje kujton se instrumentet që ka blerë janë mjaft të shtrenjtë për të, sa vlera aq edhe çmimi i tyre.
Iliri është babai i lumtur i dy vajzave, të cilat rriten çdo ditë pranë një kulturë mjaft të largët nga ajo shqiptare por të dy prindërit janë kujdesur më së miri të mos humbin asgjë nga trashëgimia shqiptare. E gjithë familja Puka e viziton Shqipërinë çdo vit, ata verojnë atje duke e shfrytëzuar këtë kohë edhe për t’u çmalluar me familjarët në Shkodër.
Gjithashtu, ai ka edhe një sipërmarrje të tijën, dhe ne i urojmë suksese në vazhdimësinë. Pas një pune intensive disa vjeçare, z.Puka tashmë ka kryer një hap më të sigurtë në tregun kanadez dhe sigurisht edhe për të ardhmen e familjes.
Z. Puka e ka njohur emigrimin edhe më herët. Ai na rrëfen vitet e jetës në Angli, në Londër. Ai kujton një kohë sa të vështirë aq edhe të suksesshme për karrierën e tij muzikore të cilën e ka në gjak familjar. Megjithatë, Iliri mendon se Monteali është qyteti më me fat për të, pasi ai këtu u bë baba i dy vajzave të mrekullueshme.
Ilir na tregoni pak për fillimet tuaja këtu?
Në radhë të parë dua të falenderoj Albanian Montreal Press si dhe juve znj. Blerina për këtë bisedë kaq të ngrohtë dhe ju uroj suksese në rrugën tuaj mediatike.
Si çdo emigrant, fillimet e mia në Kanada nuk ishin të lehta për vet faktin se ne zgjodhëm të linim çdo gjë në Shqipëri dhe të fillonim një jetë të re nga e para. Distabiliteti dhe gjendja e mjerueshme e vendit, nuk na jepnin garanci të vazhdonim më tej, kështuqë u detyruam të merrnim këtë vendim si shumë shqiptarë të tjerë. Pas kaq vitesh, mendoj se jam stabilizuar.
Cila është marrëdhënia juaj me komunitetin?
Marrëdhënia ime me komunitetin është shumë e mirë dhe korrekte, me të gjithë që kam njohur. Dua të theksoj këtu se shqiptarët në Montreal dhe Quebec, janë komunitet shume i edukuar dhe kontributi i tyre këtu është mjaft i çmuar. Unë që në fillim jam bashkuar me Bashkësinë Shqiptare të Montrealit dhe kam dhënë kontributin tim kryesisht në muzikë pasi dhe profesioni im është muzikant. Kemi organizuar festat kombëtare si dhe shumë aktivitete te tjera, duke ndihmuar në funkionimin e shkollës shqipe. Gjithashtu jemi munduar kryesisht të ndihmojmë familjet e sapoardhur në Montreal. Këtu një meritë të madhe ka -ish kryetari i Bashkësisë Shqiptare të Montrealit, i sapo dekoruar nga kryeministri dhe Parlamenti i Kanadasë, z Rikard Shpori me motivacion “Humanitar”.
Cilët janë bashkëpunëtorët tuaj artistik më të mirë, a do të na veçonit ndonjërin prej tyre?
Muzikën e kam filluar shumë herët që në kohën e Shtëpisë së Pionerit. Pastaj u regjistrova në shkollën 8-vjeçare, në klasën e fizarmonikës, me profesoreshë znj. Myfarete Laze, të cilën dua ta falenderoj. Prej aty u aktivizova në shumë koncerte. Pastaj nën kujdesin e profesor Tonin Daija, arrita një tjetër nivel, deri sa konkurova dhe u pranova në “Akademinë e Arteve” Tiranë, dega Kompozicion, një nga degët më të vështira dhe formuese për një muzikant. Përfitoj nga rasti të falenderoj profesorët Dritan Selhani dhe Kolec Gajtani. Në “Akademinë e Arteve” kam pasur fatin të formohem më tej si kompozitor, nga më të mirët e muzikës shqiptare si: Thoma Gaçi, Endri Sina, Hajk Zaharjan, Riza Zdrava etj. Kam bashkëpunuar me shumë muzikantë dhe këngëtar të muzikës së lehtë dhe popullore, kryesisht në Shkodër. Kam marrë pjesë në sofrën shkodrane për 6 vite me rradhë, ku merrnin pjesë këngëtarët më të mirë shqiptar.
Cili është malli më i madh që le në vendlindje sa herë kthehesh?
Malli më i madh sa herë që kthehem është nëna ime, e cila ka qenë mbeshtetja ime gjatë gjithë jetës.
Po familja juaj, sa kohë shpenzoni me to? A janë vajzat trashëgimetare të shpirtit tuaj artistik?
Familja ime është gjëja më e shtrenjtë. Kam dy vajza të vogla që i dua shumë. Pasditen në përgjithësi e kaloj me to. Vajza e madhe e ka pasion pianon dhe ka shumë talent. Ajo ndjek kurse piano dhe unë në përgjithësi kujdesem për mbarëvajtjen. Them se në të ardhmen do të bëhet një pianiste e madhe. Në familjen time, kam edhe vëllain tim, Behar Puka që është marrë me muzikë.
Me cilët artistë keni bashkëpunuar si në Shqipëri dhe këtu?
Kam shoqëruar pothuaj të gjithë këngëtarët si të muzikës së lehtë dhe asaj popullore. Do të veçoja Bujar Qamili, Irma Libohova, Hajro Pepa, Valbona Mema, Bashkim Alibali, si dhe shumë emra të tjerë. Në Kanada, kam shoqëruar këngëtarët Gjosho Çuni, Devis Xherrahu, Bujar Qamili, Ismet Hysa, Artur Matija. Tani sapo perfunduam koncertin “Alba Fest 2”, me rastin e festave të nëntorit me këngëtarët Xhoi Bejko dhe Vedat Ademi.
